خوداتکایی در کودکان

ضرورت ایجاد خوداتکایی در کودکان

مسئولیت و ایجاد حد و حدود برای کودکان می تواند به آنها اعتماد به نفس کافی برای خوداتکایی در کار‌های مختلف را هدیه کند.

کودکان از چه سنی به خوداتکایی می رسند؟ چه چیز باعث ایجاد اعتماد به نفس در فرزندانمان می شود؟ آیا عزت نفس و اعتماد به نفس در کودکان متفاوت است؟ آیا سختگیری والدین، به فرزندان در خوداکتفایی کمک می کند؟

این سوال های متداول اساس ذهن بیشتر پدر و مادرانی را تشکیل می دهد که رشد فکری و آینده فرزندشان را دغدغه خود می کنند و نمی خواهند مسئولیت والدین بودن را با مهیا کردن رشد خوب فیزیکی از سر خود باز کنند.

در اولین گام برای ایجاد حس مسئولیت و خوداتکایی در کودکان این است که پدر و مادر مسئولیت پذیری باشیم و به حرف‌ها و وعده‌های خود عمل کنیم. اصلی ترین راه برای آموزش رفتار مناسب به فرزندان، دیدن رفتار و درک تجربیات اطراف است. کودکان می بینند و ابتدا رفتار خوب را از بد تشخیص می دهند، در مرحله بعد با خود فکر می کنند که با انجام کار خوب نزد دیگران محبوب می شوند یا رفتارهای زشت آنها را قابل قبول‌تر خواهد کرد. بعد از تصمیم گیری بدون آنکه هدف یا نیت خاصی داشته باشند و یا بدانند که کارشان چقدر در روابط مختلف تاثیر دارد و فقط برای کسب محبوبیت بیشتر ، کار مورد نظر را تکرار می کنند. چندبار کار را انجام می دهند و اگر به نتیجه مطلوب برسند کار  قسمتی از عادت رفتاری آنها خواهد شد. بعدها یعنی تقریبا زمانی که درک عمیق تری از اطراف در افراد به جود می آید، او به این نتیجه می رسد که کار یا عادتش درست است یا نه.

ما با نشان دادن رفتار خوداتکاگونه در مراتب مختلف زندگی می توانیم این عادت را به فرزند خود هم القا کنیم.

ایجاد مسئولیت های مختلف برای فرزندان

دادن مسئولیت های مختلف و پیگیری آنها از فرزندانمان می توانیم به صورت غیر مستقیم از آنها بخواهیم که خوداتکا باشند و حتی در این روش بسیاری از کودکان آنقدر از حس خوداتکایی خوششان می آید که اگر والدین در کارهای مختلف به آنها کمک کنند، با اعتراض او مواجه می شوند.

در این روش باید اول کاری را به فرزند یاد داد. چند بار در انجام آن کار به فرزند کمک کرد، وقتی که از یادگیری فرزند مطمئن شدیم، بعد از مدتی از او بخواهیم که به تنهایی کار را انجام دهد و در صورت کسب موفقیت او را تشویق کنیم. اگر فرزند نتوانست کار را به تنهایی انجام دهد، باز هم باید با او رفتاری کرد که دلسرد نشود و حتی دلش بخواهد کار را انجام دهد تا از طرف والدین مورد تشویق قرار گیرد.

به طور کلی می توان گفت حس خوداتکایی مانند بقیه حس های رفتاری، از همان ابتدا همه افراد وجود دارد و کم و زیاد شدن این حس در طول زمان بسته به آموزش‌هایی است که در دوران کودکی و نوجوانی می بیند.

چه بهتر که از همین کودکی به فکر ایجاد حس خوداتکایی و مسئولیت پذیری فرزندانمان باشیم تا در دوره های بعدی زندگی، راحت‌تر به موفقیت های مختلف برسند.

#صدای_اوتیسم_باشید