کودکان مبتلا به اوتیسم

تشخیص اوتیسم در کودکان از نه ماهگی تا  سه سالگی

تا حدود یک سالگی حالت کودکان مبتلا به اوتیسم بسیار طبیعی به نظر می‌رسد؛ به مرور زمان بی‌توجهی به محیط اطراف، دوری کردن از اطرافیان، سکوت دائمی، توجه نکردن کودکان نسبت به عواطف و احساسات دیگران، سرگرم نشدن کودک با وسایلی که برای همسالانش جذاب است، تمرکز طولانی مدت کودک بر روی اشیایی مانند چرخ ماشین اسباب بازی و… با مراجعه به روانشناس بیماری اوتیسم تشخیص داده ‌می‌شود.

تعریف دقیقی از بیماری اوتیسم وجود ندارد و خیلی از والدین نشانه‌های این بیماری را نمی‌شناسند و با خصوصیاتی که کودک به آن مبتلا است آشنایی ندارند.

در مورد اوتیسم می‌توان گفت اختلال رشدی است که قبل از سه سالگی بر روی مغز کودکان مبتلا تأثیر می‌گذارد و باعث می‌شود کودکان در سه حوزه تعاملات اجتماعی، ارتباط با دیگران و نداشتن ابزارهای لازم برای تعاملات از جمله تماس چشمی مشکل داشته باشند.

علت ابتلا کودکان به بیماری اوتیسم

در حال حاضر هیچ علت مشخصی برای اوتیسم کشف نشده است؛ اما احتمال تأثیر عوامل ژنتیکی و دارویی در بروز این بیماری وجود دارد. در بعضی از خانواده ها مشاهده شده است که این بیماری نسل به نسل انتقال پیدا می‌کند. در موارد دیگر می‌توان به مادران بارداری اشاره کرد که در زمان بارداری دچار بیماری های عفونی می‌شوند و نوزاد مبتلا به بیماری اوتیسم شده است.

نشانه های بیماری اوتیسم در کودکان

علائم شایع اوتسیم شامل عدم برقراری ارتباط چشمی، ناتوانی کلامی، انواع رفتارها و علائق و بازی‌های تکراری، تاخیر در یادگیری حرف زدن و صحبت کردن، بی‌توجهی به احساس درد، تغییرناپذیر بودن، وابستگی شدید به پدر و مادر، عدم ارتباط با دیگران و تداخل در روابط اجتماعی می‌شود..

چگونگی تشخیص بیماری اوتیسم

بیماری اوتیسم در یک جلسه درمان قابل تشخیص نیست؛ در نگاه اول شاید کودک مبتلا به اوتیسم، یک معلول ذهنی، دارای اختلال رفتاری یا حتی ناشنوا به نظر بیاید. درمانگر با توجه به رشد ذهنی کودک، بررسی مشاهدات والدین، رفتارهایی که کودک از خود بروز می دهد، سعی می‌کند در چندین جلسه با کودک ارتباط برقرار کند. کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم یا قادر به تکلم نیستند یا در مقایسه با سنشان دچار تاخیر کلامی‌اند یا کلام دارند اما جملاتشان معنی‌دار نیست و کلام دیگران را بازتاب می‌دهند. گفتار درمانی در قالب تمرینات کلامی برای بهبود وضعیت گفتار کودک و افزایش توانایی او در مهارت‌های کلامی بسیار مؤثر است.

تأثیر همکاری والدین با درمانگر کودکان اوتیسمی

این مسئله بسیار مهمی است که درمانگر و والدین همکاری بسیار نزدیکی با هم در فرایند درمان کودک داشته باشند. به این ترتیب بیشترین بازده را به دست خواهند آورد؛ زیرا والدین از هر کسی کودک را بهتر می شناسند و با او زندگی می‌کنند؛ بنابراین می‌توانند موارد مختلفی را روزانه در مورد مستقل بارآمدن کودک تمرین کنند.

سطح هوش کودکان مبتلا به اوتیسم

در مورد سطح هوشی، کودکان اوتیسمی به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند؛ کودکان با فرایند شناختی درجه بالا که هیچ مشکل هوشی ندارند. این دسته از کودکان دچار اوتیسم اگر قطعه‌ای از موسیقی را بشنوند، می‌توانند بدون آموزش آن را تکرار کنند. دسته دوم کودکانی هستند که از فرایند شناختی پایینی برخوردارند اما معلول ذهنی به حساب نمی‌آیند و فقط در انجام کارهای روزمره ضعیف‌تر عمل می‌کنند.