بیماری اوتیسم چیست؟

بیماری عصبی-رفتاری اوتیسم را بشناسیم

بیماری اوتیسم یا درخودماندگی یک بیماری عصبی-رفتاری است که اختلال در رشد کلامی و مهارت‌های ارتباطی همراه با رفتارهای سخت و تکرار شونده، اختلال در تعاملات اجتماعی را شامل می شود و به دلیل گستردگی علائم، آن را اختلال طیف اوتیسم نامیده می‌شود. این بیماری اختلال در طیف وسیعی از علائم و مهارت‌ها در سطوح مختلف را در بر می گیرد.

بزرگی این بیماری درجات مختلف دارد این بیماری می‌تواند از یک اختلال ساده که تا حدودی زندگی طبیعی بیمار را محدود می‌کند، تا یک ناتوانی شدید که به مراقبت‌های اساسی نیاز دارد، گسترده باشد.

کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم در ارتباط برقرار کردن  مشکل دارند و نمی توانند افکار و احساسات دیگران متوجه شوند. به همین دلیل در بیان احساسات خود از طریق کلمات، رفتارها، حالات صورت یا لمس کردن دچار مشکل هستند.

باید توجه داشته باشیم که کودکانی که به این بیماری مبتلا هستند کودکانی بسیار حساس هستند مثلاً ممکن است که در مواجهه با صدا، لمس، بو یا دیدن مناظری که برای دیگران عادی است، دچارحساسیت های  جدی و یا دردناکی شوند. ممکن است این کودکان حرکاتی تکراری یا تقلیدی انجام دهند مانند تاب خوردن، قدم زدن یا دست زدن یا با رفتارهای پرخاشگرانه به خود آسیب می‌رسانند.
بعضی از این کودکان اوتیسمی دچار تشنج می شوند و اولین تشنج ها را در دوران بلوغ تجربه می کنند. بر خلاف اختلالاتی که بیماران اوتیسمی با آن دست و پنجه نرم می کنند آنها مهارت‌های مختلفی دارند، به طور مثال ممکن است فرد در برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل است، اما در زمینه‌های دیگر مانند طراحی، ساخت موسیقی، حل مسائل ریاضی یا حفظ کردن مطالب مهارت بسیار بالایی دارند و در تست‌های هوش غیرکلامی دارای هوش متوسط یا بالایی هستند.

علائم و نشانه‌های اوتیسم

نشانه‌های بیماری اوتیسم معمولاً در سه سال ابتدای زندگی فرد ظاهر می‌شود و برخی کودکان علائم اوتیسم را از همان بدو تولد نشان می‌دهند.

برخی از بیماران مبتلا به اوتیسم در ابتدا بسیار معمولی و بدون نشانه هستند اما این علائم به طور ناگهانی از ۱۸ تا ۳۶ ماهگی ظاهر می شوند.

رواج بیماری اوتیسم در پسران چهار برابر دختران است. عوامل انتسابی و اکتسابی چون عامل نژاد، قومیت، مذهب، میزان درآمد خانواده، سبک زندگی یا تحصیلات بر ابتلای کودکان به اوتیسم هیچ تأثیری ندارد. این بیماری روندی رو به رشد دارد اما هنوز علت افزایش آن مشخص نیست.

از تأثیرات بیماری اوتسیم بر تعاملات اجتماعی و ارتباطات فرد موارد زیر را می توان نام برد:

الگوهای گفتاری غیر معمول مانند حرف زدن شبیه به ربات

عدم برقراری ارتباط چشمی با افراد

اجتباب از پاسخگویی در برابر صدا زدن نام فرد

مشکل در حفظ مکالمه

تکرار مداوم عبارات

مشکل واضح در درک احساسات و بیان شان

عوامل ایجاد اوتیسم

عامل اوتیسم دقیقاً مشخص نیست، اما محققان معتقدند که اختلال در بخش‌هایی از مغز که مسئول تفسیر پیام‌های دریافتی از اندام‌های حسی و پردازش گفتار در مغز است، منجر به اوتیسم می‌شود. همچنین هیچ شواهدی مبنی بر تأثیر محیط روانی اطراف کودک مانند مراقبان او بر ایجاد اوتیسم وجود ندارد.

ژنتیک یا سابقه‌ی خانوادگی، سن بالای پدر یا مادر، اختلالات متابولیسمی مانند دیابت یا چاقی مادر، استفاده از برخی داروها و مواد شیمیایی در زمان بارداری مانند داروهای ضد تشنج، مصرف مشروبات الکلی و …