© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به بنیاد دستان مهربان می باشد.
کمک آنلاین
نیکوکار گرامی، برای واریز وجه نیکوکاری یا صدقه آنلاین لطفا از بخش زیر اقدام نمایید.
لطفا عدد را به ریال وارد نمایید.
حاشیه نشینی در ایران
رابطه مستقیم مهاجرت با حاشیه نشینی در ایران
حاشیه نشینی در ایران به پیشرفت شهرها وابسته است؛ از دل رشد شهری سر برآورده و به دلیل افزایش جمعیت بسیار مورد توجه واقع شده است.
مهاجرت جمعیت روستایی به سمت شهرها در ایران از دلایلی پیشرفت شهرها در ایران است و رابطه‌ای مابین مهاجرت و حاشیه نشینی از طرفی، رشد اقتصادی شهرها از طرفی دیگر وجود دارد. می‌توان گفت هر چه شهرها از نظر اقتصادی رونق بیشتری داشته باشند دلیل محکم تری جهت مهاجرت به حساب می آیند و این باعث به وجود آمدن پدیده حاشیه نشینی می‌شود.
افراد برای رسیدن به شرایط بهتر اقتصادی، رفاهی و اجتماعی و یا فرار از خطرهای طبیعی و انسانی، به دلیل پایین بودن سطح درآمد و بیکاری به مهاجرت روی می‌آورند. مهاجرت‌های سیاسی نیز، از دیگر موارد مهاجرت محسوب می‌شوند.
عدم تعادل در شهرها دلیلی برگسترش حاشیه نشینی در ایران
گسترش این امر با زیاد شدن قیمت زمین، مسکن، اجاره بها در کشور، ارتباطی مستقیم دارد. حاشیه نشینی در ایران به دلیل عدم تعادل مناطق شهری بسیار رشد یافت.
نبود تعادل در مناطق شهری باعث قطبی شدن شهرها می‌شود؛ وقتی افزایش قیمت در املاک و سایر ملزومات زندگی رخ می‌دهد افراد برای ادامه زندگی با توجه به توانایی مالی خود به نقاط حاشیه‌ای شهرهای بزرگ هجوم می‌برند تا امکان زیستن
برای این افراد از بین نرود. حاشیه نشینی در ایران با کمترین میزان خدمات و زیرساخت‌ها مواجه است.
جریان حاشیه نشینی در کلان‌شهرها بسیار رایج و جمعیت حاشیه نشین‌ها در ایران بسیار بالا است.
چند مورد از دلایل این موضوع در ایران
کمبود منابع آب، سکونت در کنار رودخانه‌ها، خشکسالی‌های پی در پی، بلایای طبیعی سیل و زلزله، از بین رفتن منازل مسکونی اهالی، نبود امنیت به خصوص در شهرهای مرزی و… از دلایل مهاجرت به شهرهای پر‌رونق به شمار می‌آید.
امکانات زندگی در حاشیه‌های ایران بسیار کم و از وضعیت تأسف‌باری برخوردار است؛ از شرایط و محل زندگی افرادی که گورخواب نامیده می‌شوند گرفته تا کپرنشین‌هایی که در شهرهای جنوبی ساکن هستند. در ایران وضعیت افراد در حاشیه‌ها، آب، برق، فاضلاب و همه امکانات زیرساخت به ندرت وجود دارد، امنیت و ایمنی در این مناطق بسیار پایین و مستعد بروز بزه‌های اجتماعی است و نحوه تصرف زمین و ساختمان، سکونتگاه‌های این مناطق را به سکونتگاه‌های غیررسمی تبدیل کرده است. ضمن اینکه بسیاری از این زمین‌ها مستعد کشاورزی و مرتع است؛ ولی به دلیل زندگی افراد در حاشیه‌ها، این زمین‌ها غیرقابل استفاده هستند.
دیدگاهتان را بنویسید